“የቁልቢ ገብሬል ስለቴን ሰምቶኛል፣ ባሌም ውሽሞቼም ተስማምተውልኛል”ይህን ግጥም በዜማ ስታንጐራጉረው የሰማኋት አንዲት አዝማሪ ናት፡፡ ለግጥሙ ምክንያት ይኖራታል፤ አንድም ባሏና ውሽሞቿ የዝሙት ምስጢራቸውን ተገላልጠው በስምምነት ይኖራሉ፤ አለዚያም በባሎቻቸው ላይ (በሚስቶቻቸው ላይም ሊሆን ይችላል) ሲሴስኑ የታዘበቻቸውን ገልቱዎች ለመጐሸም የወረወረችው የትዝብት ድንጋይ ነው…

መነሻዬሰሞኑን የጥበብ ባለሙያው አብርሃም ወልዴ የአይዶል ሾው የልዑካን ቡድን በደሴና በባህር ዳር ውድድር ሲያካሂድ በቴሌቪዥን መስኮት ተከታትያለሁ። መቼም ወሎና ጎጃም ሲነሱ የቀድሞዎቹን የወሎ ኪነትና የጎጃሙን ጊሽ ዓባይ የሙዚቃ ቡድኖች በማስታወስ “በዚህ የአይዶል ውድድር ምን ዓይነት ጥበብ እናያለን?” የሚል ጉጉት መፈጠሩ…

ያመሸ እንግዳ‹‹የብርሃን ፈለጎች››ን ካነበብኩት ቆየሁ፡፡ ግን ቻርልስ ቻፕሊን ‹‹ብቻዬን ከበብኳቸው›› እንዳለ፣ ኑሮ ብቻዋን ክብብ አድርጋ ብታዋክበኝ፤ደግሞም ጸጋዬ ገ/መድህን ‹‹የማይበስል ወጬት ጥጄ›› እንዳለ፤ የማይበስል ኑሮ ጥጄ፤ ያን እፍፍ… ስል፤ ይህን ሳከስል፤ አላደርስ ቢለኝ፤‹‹የብርሃን ፈለጎች››ን እንዳነበብኩ የተሰማኝን ስሜት በአፍላው የመግለፅ ዕድል አጥቼ…

ፍቅር እንደ ቫይረስ ነው፤ ማንም ሰው ላይ በማንኛውም ሰዓት ሊከሰት ይችላል፡፡ማያ አንጄሎወንዶችን ካልወደድሻቸው እላይሽ ላይ ይሰፍሩብሻል፤ የወደድሻቸው ስትመስያቸው ግን ከመቅፅበት ፊታቸውን ያዞሩብሻል፡፡ቢዮንሴ ኖውሌስፈፅሞ አፍቅራ የማታውቅ ሴት ጨርሶ ኖረች ልትባል አትችልም፡፡ጆን ጌይ(እንግሊዛዊ ገጣሚና ፀሃፌ ተውኔት)ለፍቅር መድሃኒቱ የበለጠ ማፍቀር ብቻ ነው፡፡ሔነሪ ብሮሜልምንጊዜም…