ምናባዊ ወግ“እንዴት ዋሉ ጋሼ?”“አለኹኝ በሰላም። አለኹኝ በጤና”“ጥሩ ነው። እንዴት ነው ውሎ?”“ማለፊያ ነው። የዕለት ጉርሳችንን ፍለጋ በጠዋት ነው የምንወጣው። መሬቷ’ም ታበቅላለች፣ ላሞቹም ወተት ይታለቡልናል፣ ንቦቹም ማር ይሰጡናል። ከቅቤው ከማሩ የወዛን ነን።”“ጥሩ ነው ጋሼ። ዛሄር ይመስገን ማለት ነው።”“ምን አልክ ልጄ?”“ምንም ጋሼ፤ ፈጣሪን…

‹‹…የቃለ-እሣት ነበልባሉ፤የዘር ንድፉ የፊደሉ፤ቢሞት እንኳን፣ ሞተ አትበሉ፤›› (ሎሬት ጸጋዬ ገ/መድኅን)የአገሬ ሰው ለግጥም ቅርብ ነው፤ ሥነ-ቃል የሥጋ ዘመዱ ነው፤ ግጥም ‹‹ማንን ትወዳጅ፣ ትቀርባለህ?›› ተብሎ ቢጠየቅ፣ ፍርጥም ብሎ ‹‹ሐበሻን›› የሚል ይመስለኛል፤ ሰዋችን ሽልማትና ርግማኑን በግጥም ይወርዳል፤ እርሻውን የሚያቀናው ሥነ-ቃል እየደረደረ ነው፤ መጀገን…

‹‹ጣና ልቡን ባርኮ፣ ዓባይ ፍቅሯ ያልፋል፤ሰው እንዴት ተጉዞም፣ ተኝቶም ይገዝፋል፤›› [ገጽ 56] ገጣሚነት ትጋትን ይጠይቃል፤ በመጠኑም ቢሆን፣ አንድ ገጣሚ ዘጋቢ መሆን አይጠበቅበትም፤ ባለ ቅኔ ቢሆን ይመረጣል፤ ጋዜጠኛ አንድን ክስተት አስመልክቶ ተጨባጭ የሆነ ዜና ይዘግባል፤ የጋዜጠኛ ተቀዳሚ ዓላማ በዜናው ተጽእኖ መፍጠር…

በተመሳሳይ ቃና፣ብዙም በማይለያይ የታሪክ ሀዲድ፣ ዳናውን እያሰቀመጠ፣የኖረው የአማርኛ ሥነ ጽሑፍ ዘግይቶ ከመወለዱም ባሻገር እየዳኸ ቆይቶ፣ቶሎ ከመሬት ያለመነሳቱን የታሪክ ገጾችን በገለጥን ቁጥር እንረዳለን። ከጥቂት ሥራዎች በቀር ያለማፈንገጥ አንገቱን ደፍቶ፣በተመሳሳይ ዘውግና ሥነ ጽሑፋዊ ፍልስፍና ዕድሜውን መቆርጠሙ ምቾት የሚከለክልና የሚጎረብጥ ነገር አለው።የጉዟችን ጎዳናዎች…