ስለዚህ አበሻን ማን ይምራ ለሚለው ጥያቄ መልሴ “ገጣሚው”…”ባለቅኔው” የሚል ይሆናል፡፡ ጠማማ ግኝትም ቢሆን በጠማማ ማሰብ የአበሻነት ውርሴ ስለሆነ…እንደ ተፈጥሮዬ አርፌ ባስብ ይሻላል፡፡ የሚሻለውን ፊትለፊት በመሸሽ አይደል፤ እንቆቅልሽ ሆነን የቀረነው፡፡ ነብሩን ከታሰረበት አጥር (Cage) ነፃ ማውጣት ይቻላል፡፡ ነብሩን ቆዳው ላይ ካለው ነጠብጣም (ሸንተረር) ነፃ ማውጣት ግን አይታሰብም፡፡ የማይታሰበውን በማሰብ ገጣሚነት ይገኛል፡፡ አበሽነት ገጣሚነት ነው፡፡ አየርላንዳዊያን “a nation of poots” ይባላሉ፡፡ ግን አበሻ ነው ባለቅኔ ህዝብ፡፡  ቅኔ ሰም እና ወርቅ አለው፡፡ ውጭ እና ውስጥ፡፡ ላዕላይ እና ታዕታይ…እውነት እና ውሸት…የሆነው እና ለመሆን የሚፈልገው…ግልጽ እና ድብቅ…አበሻነት፡፡ ከአበሽነት የሚመነጭ ነገር ደግሞ አለ፡፡ ያም ነገር ግጥም ነው፡፡ ቅኔ፡፡ አይጥ ለማጥመድ ሰአሊው በሸራው ላይ ወጥመዱን ስሎ ይጠብቃል…፡፡ የሳለውን ወጥመድ በር ክፍት አድርጐ፡፡ አይጥ ሲገባለት የወጥመዱን በር ስሎ ይዘጋዋል፡፡ ተጨባጭ ወጥመድ መስራት እና አይጥ ማጥመድ የማይችል ሰው እንዴት ፈጣሪን ወይንም እውነትን ወይንም ከፍተኛ ደረጃ ላይ የሚገኙ ውበቶችን (በአይጥ ወጥመድ የማያይዙትን) ለማጥመድ በጥበቡ ይችላል? እንቁራሪት ለፈጣሪ ምስጋናን አቅርብ ቢባል … Lord how you made me jump! ከሚል ዝቅታ የበለጠ ሊተነፍስ አይችልም፡፡ ይኼንንም የሚተነፍሰው አንደበት ሲኖረው አይደል?!የሚመነጨው ነገር የሚመጣው ከምንጩ ነው፡፡ አፈሩ ላይ ያደገ ዘር፤ የአፈሩን ንጥረ ነገር ማፍራቱ አይቀርም፡፡ ፍሬው ከዛፉ ርቆ አይወድቅም፡፡ ፍሬው ግጥሙ ነው፡፡ የአበሻዊነት መንፈስ፡፡ መንፈስ በስጋ ውስጥ የተሸነቆረ እና የስጋውን ባህሪ አይደለሁም ለማለት የሚሞክር ነገር ነው፡፡ እንደ እንቆቅልሽ…ግጥም ማለት ይኸው ነው፡፡ “ግጥም ከስሜት ቸርነት ወደ አላማ ብልጠት ለእኔ ያደላብኛል” ያለው ሰለሞን ደሬሳ ነው፡፡ አባባሉ ከላይ ያሳየሁት እሳቤዬን ቁልጭ አድርጐ የሚልጽ ነው፡፡ እሱ ግን ያልገለፀውን እኔ በበለጠ ድፍረት አፈካዋለሁ፡፡ የስሜት ቸርነት የሚመስለው ግጥም የተሰራው በአላማው ብልጥ በሆነ አእምሮ ነው፤ ለማለት ነው ነገሩ፡፡ የዋህነትን በግጥሙ የሚልፀው ገጣሚ የዋህ አይደለም ማለቱ ነው በአጭሩ፡፡ የውጭ የዋህ የውስጥ ብልጥ የሆነ ሁሉ ገጣሚ ነው፤ ከእንግዲህ ለኔ፡፡ ይህንን ቅኔ የተላበሰ በጥበበኛው እና ጥበቡ መሀል ያለውን የቁርኝት መንፈስ ለመረዳት የማካቬሊን “ልዑል” ማንበብ በቂ ነው፡፡ ማካቬሊ ግልጽ በሆነ መንፈስ የፖለቲካ ስልጣን እና ሃያልነትን እንዴት መጨበጥ እንደሚቻል ያትታል፡፡ ስልጣን ጨብጦ ለመቆየት ባለስልጣኑ ለህዝቡ መስሎ የሚታየው እና የሆነው ሰም እና ወርቅ መሆን አለባቸው፡፡ ስልጣን ለመያዝ ስልጣን መንጠቅ ይኖርበታል፡፡ ከመወደድ ይልቅ መፈራት አስፈላጊ መሆኑን ያሰምርበታል፡፡ ለእውነት ብሎ እንደ ክርስቶስ ከመሰቀል ይልቅ ለእውነት የተሰቀሉ መስሎ ስልጣን ላይ መሰቀል የተሻለ እንደሆነ ይገልፃል፡፡ ፖለቲካ ነው፡፡ ግጥም ነው፡፡ ሀ’ም ነው፤ ፐ’ም ነው፡፡ ሀ ራሱ ከሀ - ፐ ያለውን ፊደል ነው፡፡ ሁሉም አበሻ ገጣሚ ቢሆንም አንዳንድ ገጣሚዎች ግን የበለጡ ገጣሚ ናቸው፡፡ ሁሉም አበሻ በልኩ ፖለቲካ ቢኖርም፤ አንዳንድ ፖለቲከኞች ግን ከሌላው የበለጠ የልባቸውን ፖለቲካ በተሳካ የስልጣን ስንኝ አዋድደው የስልጣን ቆጡ ላይ ይቀመጣሉ፡፡ … ሌሎቹን አስነስተው እነሱ ይቀመጣሉ፡፡ ነብሩን ከነጠብጣቡ ነፃ ያወጡት መስለው … ከነጠብጣቡ ይቅርና ከታሰረበት የብረት እስር ቤት ሳያወጡት ይቀራሉ፡፡ ሁሉም አንድ ሆኖ … ግን አንዱ