ደራስያን ተፈጥሮ የሰጠቻቸውን ወንበር ካልናቁ፣ …መቅረዛቸው በንባብ ዘይት ጢም ካለች፣ ምናባቸው የሚለጠጥበትን አድማስ በገበያና ቁሳቁስ ካልደፈኑ… ነበልባላቸው ወደ ግግር ፍም፣ የነፍሳቸው ዳንስ በሰማይና በምድር ወሰን አልባ ኮከብ በመሆናቸው እርሻቸውም የቀለዘና ባለ ፍሬ መሆኑ አይቀሬ ነው፡፡የእንባና ሳቅ እንጎቻ፣ የብልጽግና ካባና የድህነት…

 እስክሪብቶዬን ያነሳሁት በሁለት እጄ ነው፡፡ ላንስሎት በድንጋይ ውስጥ ተሽጦ የኖረውን ምትሃታዊ ሰይፍ በሁለት እጁ መዞ እንዳወጣው፡፡ እያካበድኩ ሳይሆን የእውነት ብዕር ማንሳት እየከበደኝ መጥቶ ነበር፡፡ ዲጂኖ እንደ ማንሳት ወይም ብቅል ለመውቀጥ ሙቀጫ እንደ ማንሳት ተራ ጉዳይ እየመሰለኝ አሰልችቶኝ ነበር፡፡ በብዕር አካፋ…

የሰው መሰል መንጋ ክምር ተበተነ፡፡ (ሒሳዊ አስተያየት፤ በቢኒያም ፍቃዱ “ነጋልሽ መሰለኝ እና ሌሎች ግጥሞች”) ግጥም የወቅቱን መንፈስ (ድባብ) መቋጠሪያና አፈፍ ማድረጊያ መዳፍ ናት -- ለሰው፡፡ የህመሙን ልክ መስፈሪያ ናት:: አረረም መረረም የባይተዋርነት ስሜት ያጠላባታል፤ የተዝረከረከውን የህልውና ጥገግ ማንፀሪያ፣ መፍተያ በመሆኑዋ…